Dobry dach to podstawa. Czy nie to mamy na myśli, kiedy utożsamiamy dom z dachem nad głową? Dach osłania budynek przed szkodliwym działaniem czynników atmosferycznych, zapewniając bezpieczeństwo jego użytkownikom. Chociaż przeobrażał się na przestrzeni dziejów pod względem formy i konstrukcji, to jego podstawowa funkcja nie uległa zmianie.

Historia dachu rozpoczyna się w zamierzchłych czasach, kiedy mężczyźni uwodzili kobiety za pomocą maczugi. Ludzie znajdowali schronienie przed mrozem, deszczem i wiatrem w jaskiniach, które co prawda poza naturalnym zadaszeniem nie oferowały zbyt wielu wygód, ale człowiek pierwotny na szczęście nie miał wygórowanych wymagań. Tryb życia związany z ciągłym przemieszczaniem się w poszukiwaniu pożywienia zmusił go jednak do budowania szałasów. Pierwszy dach wytworzony ludzką ręką przypominał współczesny dach spadzisty, przy czym była to bardzo prosta konstrukcja z kości mamuta, które następnie przykrywano skórami zwierząt.

Wraz z doskonaleniem narzędzi zaczęto budować trwalsze i większe ziemianki o prostopadłych do ziemi ścianach, które przypominały swoim kształtem współczesne budowle. Dachy wykonywano głównie z trzciny i słomy, a więc z ogniem należało postępować ostrożnie.

Pokrycie dachu zmieniło się dopiero około X wieku p.n.e., kiedy człowiek nauczył się wytwarzać dachówkę, początkowo w postaci płaskich płyt glinianych. Absolutną rewolucją było natomiast odkrycie w czasach Cesarstwa Rzymskiego dachówki znanej jako „mnich i mniszka”. Dachówkę tę układa się parami – wklęsła mniszka i wypukły mnich – co zapewnia całkowitą szczelność dachu. Nazwa dachówki „mnich i mniszka” ma inną etymologię, niż mogłoby się wydawać. Wywodzi się z faktu, że układano ją głównie na dachach obiektów sakralnych. Dziś w tradycyjnej postaci  stosuje się ją często podczas renowacji zabytków pochodzących ze starożytności i średniowiecza, kiedy krycie dachów tą metodą było bardzo rozpowszechnione, ale wiele współczesnych dachówek imituje pierwowzór „mnicha i mniszki”.

W epoce renesansu nastąpił rozkwit architektury i od tej pory techniki budowlane rozwijały się w szybkim tempie. W XVIII wieku odkryto beton i materiał ten zaczęto wykorzystywać do budowy dachów. Dla architektów stał się nowym środkiem wyrazu, który otworzył przed nimi zupełnie nowe horyzonty. Przy zastosowaniu betonu wzniesiono wiele zaskakujących swoją formą modernistycznych budowli, m.in. słynną Operę w Sydney. Dach Opery, imitujący żagle na wietrze, należy do jednych z najlepiej rozpoznawalnych na świecie. W Polsce także widoczne są zmiany w myśleniu o dachach, czego przykładem jest szklana kopuła Złotych Tarasów w Warszawie, która zbudowana jest z trójkątów łączonych m.in. uszczelniacza hybrydowego Soudaseal 215 LM firmy Soudal.

Dach decyduje o charakterze i ostatecznym wyglądzie budynku. Jednocześnie stanowi tę jego część, która jest  najbardziej narażona na niekorzystne działanie wiatru, opadów czy promieniowania UV. Niezależnie od tego,  w jakim stylu został zaprojektowany i z jakiej epoki pochodzi, jeżeli chcemy, aby służył nam jak najdłużej, powinniśmy zadbać o jego szczelność i izolację cieplną. Z myślą o naszych dachach firma Soudal opracowała skuteczne i łatwe w użyciu produkty dekarskie, m.in. specjalistyczny uszczelniacz dekarski, elastyczne kleje do wszelkiego rodzaju dachówek i pokryć z blachy  (Colozinc i Colodach) oraz  klej Soudatherm Roof 250 do termoizolacji dachów skośnych i płaskich. Produkty te charakteryzują się doskonałą przyczepnością do różnego rodzaju materiałów, odpornością na wszelkie warunki atmosferyczne oraz wysoką wydajnością. Z ich pomocą szybko uporamy się z drobnymi awariami dachu i poczujemy bezpiecznie w swoim domu.